Bαρεμάρας και κούρασης το ανάγνωσμα.

Ενα μήνα και κάτι μετά το τελευταίο post... i am back. Θα ήθελα να μου έχει συμβεί κάτι πολύ trendy, όπως ένα writer's block, αλλά τρομάρα μου, δεν μπορω να με αποκαλέσω και writer!
Η αλήθεια είναι ότι είχα τόοοση δουλειά, που είχα ξεχάσει ότι υπάρχει το blog. Περπατώντας και χαζεύοντας έξω βέβαια, είδα όλες αυτές τις μέρες πολλά πράγματα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον και θέλησα να γράψω γι' αυτά, αλλά πού!

Ετσι, είμαι πολύ περήφανη που σήμερα, που έχω ρεπό, καταφέρνω να μπω ξανά και να γράψω. Βλακείες. Επίσης, είμαι πολύ τυχερή που ζω, γιατί αν είχε ανατιναχθεί το αμαξάκι που βρήκαν παγιδευμένο στην Κηφισιά, τώρα θα ήμασταν αλλού Κηφισιά, αλλού εγώ, κι αλλού το laptop. Και σημειωτέον, μένω πολύ μακριά από την Κηφισιά.

Σήμερα, παρεπιπτόντως, είναι και Τσικνοπέμπτη, κάτι που αγνοόυσα, αλλά ακούω τελικά από το πρωί. Ενα περίεργο πράγμα με αυτά τα έθιμα, κανείς δεν τα θέλει, κανείς δεν τα τηρεί, αλλά... άμα έχει να κάνει με φαί, όλοι βγάζουν τον τσολιά από μέσα τους! Δηλαδή πραγματικά αν σήμερα δεν ήταν Τσικνοπέμπτη, θα τρώγαμε όλοι ψαρόσουπα και βραστό μπρόκολο; Η μηπως ετοιμάζεται κανείς να νηστέψει; Αιντε τώρα!

Δεύτερο θέμα που με απασχολεί τα μάλλα είναι η Eurovision. Αλλα το κρατάω για να έχω ένα έτοιμο θέμα για το επόμενο post!