Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ο δρόμος της επανάστασης, και του μίσους.

Συνήθως είμαι τόσο αναίσθητη, που δεν με σκιάζει φοβέρα καμιά. Χθες όμως έμεινα άφωνη όταν είδα το Revolutionary road. Πολύ σπάνιο φαινόμενο για μένα να κρατήσει μία ταινία το ενδιαφέρον μου αμείωτο για όλη της την διάρκεια.

Η ταινία καταρχάς μου άρεσε. Εξαιρετικός ο Λεονάρντο, που όσο μεγαλώνει ομορφαίνει, εξαιρετική και η Κέιτ, που νομίζω ότι αδικήθηκε λίγο από τον χαρακτήρα της, γιατί έγώ τουλάχιστον δεν συμπάθησα εν τέλει την Εϊπριλ.

Το σημαντικό ωστόσο είναι πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει η σχέση δύο ανθρώπων όταν δεν είναι ευχαριστημένοι. Δεν είχαν περάσει και πολλά χρόνια από όταν γνωρίστηκαν, και οι δυό τους είχαν ήδη βαρεθεί ο ενας τον άλλον. Ο καθένας ήταν δυστυχισμένος μόνος του γιατί δεν μπόρεσε να κάνει αυτό που ονειρευόταν, και δύο δυστυχισμένοι μαζί προσπαθούσαν να πείσουν ότι μαζί είναι ευτυχισμένοι. Αυτά παθαίνει κανείς όταν βρίσκεται στα 30 του παντρεμένος με δύο παιδιά...δεν ξέρω αν πρεπει να βάλω τελεία ή ερωτηματικό.

Δυστυχως είδα την ταινία μόνη μου, σε dvd, και δεν έχω πρόχειρο κάποιον για να τη σχολιάσω. Ομως πόσο δυσαρεστημένη πρεπει να είσαι από κάποιον, και πόσο να έχεις καταλήξει να τον μισείς ώστε να μην θέλεις το παιδί του; Πόσο συμβιβαστικοί μπορεί να είναι οι άνθρωποι για να φτάνουν να χτίζουν ζωές με τις οποίες ξέρουν εξαρχής ότι δεν είναι ικανοποιημένοι. Κάποιοι ταυτίζουν το κυνήγι της ευτυχίας με το βόλεμα. Η πιό συχνή ταύτιση, δύο πραγμάτων εξ' ορισμού οξύμορων.

Στο δεύτερο μισό της η ταινία έχει τόση ένταση, που νομίζεις ότι θα σπάσει η οθόνη. Τόση ευτυχία. Η τελευταία κοινή σκηνή του Λεονάρντο με την Γουίνσλετ είναι τόσο clean cut, τόσο κλασσική αμερικανική, που τελικά καταντά νοσηρή. Δεν μας φτύνουν, βρέχει.

Και τέλος, η σκηνή που η Γουίνσλετ ετοιμάζεται για την έκτρωση, είναι κατά τη γνώμη μου η συγκλονιστικότερη όλων. Δεν χρειάζεται τίποτα τελικά για να μείνεις άφωνος με μία σκηνή. Λίγες πετσέτες, μία πόρτα να κλείνει, και ένα παντελώς ανέκφραστο πρόσωπο. Φτάνει να φανταστείς τι θα ακολουθήσει.

Οντως, το πιό δυνατό συναίσθημα είναι το μίσος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου